Plenarni predavači 69. Kongresa psihologa Srbije
Prof. dr Vesna Gavrilov-Jerković, psiholog, redovna je profesorka na Odseku za psihologiju Filozofskog fakulteta u Novom Sadu gde predaje na predmetima iz oblasti psihodijagnostike i psihoterapije na osnovnim, master i doktorskim studijama psihologije. Svoju profesionalnu karijeru je započela u neuropsihijatrijskoj bolnici u Somboru gde je radila na poslovima kliničke procene, individualne, grupne i porodične psihoterapije i primarne i sekundarne prevencije da bi posle jedne decenije prešla na Filozofski fakultet. Višestruko je edukovana iz oblasti psihološkog savetovanja i tretmana i poseduje više nacionalnih i internacionalnih sertifikata u ovoj oblasti. U saradnji sa Društvom psihologa Srbije više puta je organizovala edukativne programe iz oblasti psihološkog tretmana. Pod njenim mentorstvom je do sada odbranjeno više diplomskih, master i specijalističkih radova, kao i magistarskih i doktorskih teza. Od početka svoje karijere uključena je kao učesnik ili kao rukovodilac i koordinator u brojne istraživačke i aplikativne projekte. Njena osnovna teorijska, istraživačka, nastavna i praktična interesovanja su iz oblasti kliničke i zdravstvene psihologije, psihološkog savetovanja i psihoterapije, psihologije blagostanja, psihologije rezilijentnosti i psiholoških modela promene ponašanja. Autor je dve monografije i autor i koautor preko 200 objavljenih radova u međunarodnim i domaćim naučnim časopisima i saopštenja na naučnim i stručnim skupovima. Kontinuirano je angažovana kao recenzent od strane domaćih i vrhunskih međunarodnih časopisa iz oblasti psihologije i graničnih disciplina. Posebno je zainteresovana za istraživanje modela, mehanizama i obrazaca psihoterapijske promene sa ciljem boljeg razumevanja i daljeg unapređenja psihoterapijske teorije i prakse i definisanja i razvoja ključnih kompetencija stručnjaka u ovoj oblasti. Osim toga, aktivno je i dosledno angažovana oko primene psiholoških i socijalnih modela u oblasti mentalnog zdravlja i uloge koju psiholozi imaju u unapređenju institucionalne i vaninstitucionalne brige i zaštite ljudi sa kompleksnim psihosocijalnim poteškoćama i problemima. Tokom cele karijere je usmerena kako na neposredan rad sa klijentima i njihovim porodicama, tako i na profesionalno osnaživanje, kontinuirano edukovanje i superviziranje mladih psihologa koji rade sa osobama sa različitim psihološkim potrebama.
Tema plenarnog predavanja
Od svojih najranijih početaka, psihoterapija je obeležena proliferacijom ideja i pristupa i apsolutnim izostankom konsenzusa među teoretičarima i praktičarima o tome kako se ljudi menjaju i koje setove intervencija kliničar treba a koje ne sme da primeni ne bi li klijent uspešno i dugotrajno rešio probleme zbog kojih se i nalazi na tretmanu. Ne samo da ne postoji konsenzus nego postojeće teorije i škole u psihoterapiji stoje u rivalskom i konkurentskom odnosu i kroz insistiranje na institucionalizaciji i monopolizaciji svojih ideja onemogućavaju konstruktuvnu komunikaciju stručnjaka i efikasno traganje za suštinskim procesima i ključnim mehanizmima promene. Dodatnu konfuziju u razumevanje psihoterapije unose i uporni nalazi istraživanja o podjednakoj efikasnosti ovih rivalskih i, na nivou jezika kojim se koriste, često neuporedivih terapijskih škola. Koja je priroda ove tendencije za stvaranjem stalno novih škola u psihoterapiji, čime se takva tendencija može objasniti i koje su konsekvence te tendencije na aktuelno stanje u psihoterapiji i na njen dalji razvoj? Da li je ovakva teorijska i praktična fragmentacija jedan od značajnih faktora stagnacije psihoterapije i rizik po njen dalji razvoj ili je pluralizam u terapiji prirodno stanje i odraz kompleksnosti fenomena kojima se psihoterapija bavi? Da li pluralizam predstavlja ozbiljnu kočnicu sazrevanju psihoterapije kao naučne discipline ili predstavlja njen nužan okvir koji ni ne treba pokušavati prevazilaziti nego je svrsishodnije implementirati ga u teoriju i praksu? Kako je pluralizam u psihoterapiji povezan sa naučnim statusom i pojedinačnih teorija i cele oblasti psihoterapije a kako se odražava na praksu i edukaciju stručnjaka? Koja se rešenja nude u savremenoj psihoterapiji i koji su izazovi takvih rešenja? Ovo su neka od pitanja kojima će se autorka baviti u svom plenarnom predavanju posvećenom pluralizmu u psihoterapiji i konsekvencama tog pluralizma na dalji razvoj psihoterapije kao oblasti koja već više od jednog veka iznenađujuće uspešno levitira između brojnih kontroverzi i nespojivih krajnosti.
Fernanda Coelho Liberali
Fernanda Coelho Liberali is a teacher educator, researcher and professor at the PUCSP. She holds a master’s and a doctorate degree in Applied Linguistics and Language Studies from PUCSP, and three postdoctoral degrees from the University of Helsinki, the Free University of Berlin and Rutgers University. She is a Brazilian representative of the international committee of the International Symposium BILINGLATAM, an associate with Eastside Institute, a member of Global Network of the University of Leeds, the general coordinator of the Digitmed Program and the Brincada Project and co-founder of the Global Play Brigade.
Fernanda Coelho Liberali is a teacher educator, researcher and professor at the Pontifical Catholic University of São Paulo, in the Languages Sciences and Philosophy Department, in the Program of Postgraduate Studies in Applied Linguistics and Language Studies and in the Post Graduate Program in Education: Education of Educators. She holds a degree in Languages from the Federal University of Rio de Janeiro, a master’s and a doctorate degree in Applied Linguistics and Language Studies from the Pontifical Catholic University of São Paulo, and three postdoctoral degrees from the University of Helsinki, from the Berlin Freie Universität and fromRutgers University. She is an international member of the Eastside Institute Associates, member of the Global Network of the University of Leeds, one of the leaders of the Research Group / CNPq / PUC-SP anguage in Activity in the School Context; an advisor to CNPq, CAPES and FAPESP; a Brazilian representative of the international committee of the International Symposium on Bilingualism and Bilingual Education in Latin America (BILINGLATAM), the general coordinator of the Digitmed Program and the Brincada Project and co-founder of the Global Play Brigade. Among her relevant academic and administrative activities are: the national coordination of the DIGIT-M-Ed International project, funded by Marie Curie Actions, the Brazilian representation of the international Vygotskian association ISCAR, the coordination of projects for the continuing education of principals, coordinators, teachers and councils of municipal public schools of São Paulo, the participation in boards and editorial commissions of scientific journals. Within the framework of Socio-Historical-Cultural Activity Theory, her main research interests are related to teacher education, teaching-learning, multimodal argumentation, multilingualism / bi/multilingual education.
The topic of this plenary lecture is: “Creating futures in a desolated world – playing with possible worlds”.
Dr Jonathan Sklar
Dr Jonathan Sklar (Džonatan Sklar) je diplomirao medicinu na Royal Free Univerzitetu u Londonu 1973. Specijalizaciju iz psihijatrije je završio 1977. na Friern Royal Free.
Na Tavistok klinici u Londonu je treniran za psihoanalitičku psihoterapiju na Odeljenju za odrasle u trajanju od četiri godine za odrasle, adolescente i decu, kao i za male grupe između 1979 i 1983. U isto vreme je treniran i na Institutu za psihoanalizu gde je postao psihoanalitičar 1983, a trening analitičar 1996.
U periodu od 1984-1996 je bio konsultant i rukovodilac Odeljenja za psihoterapiju Addenbrookes i Fulboutne bolnice u Kembridžu. Balintove grupe vodi za psihijatre i lekare opšte medicine već 25 godina.Predsednik je Nezavisnog psihoanalitičkog udruženja.Počasni član brojnih društava IPA-a (Internacionalne psihoanalitičke asocijacije), između ostalih i Psihoanalitičkog društva Srbije.
Imao je brojne stručne funkcije u okviru Evropske psihoanalitičke federacije i Internacionalne psihoanalitičke asocijacije.
Objavio je nebrojene stručne radove u prestižnim psihoanalitičkim časopisima, kao tri knjige („Landscape of the dark“, Karnac, 2011; Balint Matters: Psychosomatics and the Art of Assessment, Carnak 2017; Dark Times: Psychoanalytic Perspectives on Politics, History and Mourning, 2018.). Radi u privatnoj praksi.
Tema plenarnog predavanja
Doktor će na plenarnom predavanju 69. Kongresa psihologa Srbije govoriti na temu: “Autoritarnost i mečke koje igraju: implikacije za novi početak”(“Authoritarianism and Dancing Bears: Implications for a New Beginning”).
Rad će se baviti uvođenjem nekih psihoanalitičkih ideja zbog razumevanja i mogućnosti da se putuje ispod i na površini onoga što može da se otkrije u mračnim nesvesnim traumama individua i društava. Frojd je koristio primer sedenja u vozu i gledanja na različite predele kroz prozor da bi objasnio proces asocijacija u psihoanalizi. Vremenom pogled na nesvesno ne bi mogao da se predvidi n iti očekuje, kako od strane pacijenta, tako i analitičara. Vrednost slobodnih asocijacija koje su implicitne u psihoanalizi se pojavljuje u govoru i delanju u društvu.
Mnogo toga će biti metafore, na površini o istoriji, uglavnom evropskoj, premda imaju sopstvenu vrednost bilo gde u istoriji. Biće reči o kumulativnoj traumi Masud Kana (Masud Khan) koja je koncept razumevanja razvoja odnosa prema objektu koji ide od preverbalnog odnosa između majke i deteta i zaštitnog ogrtača koga kreira dovoljno dobra majka. Uticaj sredine dodatno pojačava nesvesni spliting koji vodi stanjima nepoverenja. Takve ideje mogu da se primene na grupe, kao i na razumevanje totalitarnih umova i uticaja takvih totalitarnih režima na građane.
Rad će se baviti korupcijom u jeziku, diskusijom porekla sado-mazohizma praveći poređenje sa Kafkinim odnosom sa njegovim ocem. Potom perverznim cepanjem u konceptu „Konfuzija jezika“ Šandora Ferencija. Konačno, diskutovaće se naslov „Mečke koje igraju“.
